Ο Μικρούλης Τζο (Μερος Α')

Ηρθε στην πόλη λίγο μετά το μεσημέρι. Νοίκιασε ένα δωμάτιο στο καλύτερο- και το μοναδικό- ξενοδοχείο της πόλης και κοιμήθηκε αμέσως.
Βραδάκι πια και φρέσκος- φρέσκος, ο- my name is Τζο, Τζο Μπελαφοντε- βγήκε να κάνει τη βολτίτσα του.
Το Στόουκ Σίτυ ήταν μια συνηθισμέμη πόλη του φαρ- ουέστ. Μόνο που, απ' ότι φαινόταν, δεν ήταν απ' αυτές που δεχόντουσαν συχνά επισκέπτες. Μάλιστα και τους λίγους που κατέφθαναν, μάλλον τους φοβόταν. Απ' 'οπου περνούσε, άλλοι τον κοιτούσαν καχύποπτα, άλλοι με μάτια ορθάνοιχτα από την έκπληξη. Οι μητέρες μάζευαν γρήγορα τα παιδιά τους από το δρόμο, ενώ αυτά τον έδειχναν σαν σημείο αναφοράς. Έπρεπε να κάνει κάτι να κερδίσει τη συμπάθειά τους. Και να η ευκαιρία. Μόλις είδε τη συμπαθητική γριούλα έβγαλε όλο ευγένεια το καπέλο του και την χαιρέτισε. Αυτή έμεινε με το στόμα ανοιχτό, έκανε το σταύρο της και λιποθύμησε. Αλήθεια, πολύ περίεργο.
Μη ξέροντας τι άλλο να κάνει ο Τζο για να διορθώσει την κατάσταση, έψαξε ένα μέρος για να χαλαρώσει. Και τι καλύτερο βέβαια απ' το σαλούν που βρισκόταν απέναντί του?
Το σαλούν λεγόταν "Ο ΑΝΑΝΑΣ". Ο Τζο ήλπιζε να βρει σ αυτό κάτι πιο πολύ της αρεσκείας του.
Άνοιξε με φόρα τη δίφυλλη πόρτα και μπήκε μέσα. Αν ήταν δυνατόν? Πάλι η ίδια αντίδραση. Μάτια γούρλωσαν, στόματα έμειναν να χάσκουν ανοιχτά- ένα ηχητικό κενό πλημμύρισε την αίθουσα.
Ο Τζο προχώρησε στο μπαρ. Ένιωθε όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω του. Κάπου, στο βάθος, ακούστηκαν γυναικεία χαχανητά αλλά τα αγνόησε.
Κάθισε στο ξύλινο σκαμπό, το οποίο- παραδόξως- του φάνηκε κάπως μαλακό. Κοίταξε τον μπάρμαν και είπε τα εξής λόγια που προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση στους θαμώνες :
- Ένα ουίσκι
Κοίταξε γύρω του και είδε ότι όλοι είχαν τεντωθεί προς το μέρος του. Άρχισε να εκνευρίζεται. Μα τι βλέπαν τελοσπάντων?
Ο μπάρμαν του έβαλε το ποτό, το άφησε μπροστά του και έμεινε να τον κοιτάζει. Ο Τζο δε μπορούσε να αντέξει άλλο. Ήπιε μια γούλια ουίσκι, πήρε θάρρος και τον ρώτησε.
-Μήπως εσύ και οι υπόλοιποι βλέπετε τίποτα περίεργο?
Ο μπάρμαν συνέχισε να τον κοιτάζει σα να σκεφτόταν τι να απαντήσει. Ύστερα έγειρε προς τον Τζο και του είπε
- Όχι, απλώς νομίζουμε πως το ντυσιμό σου είναι λίγο εκκεντρικό.
Ο Τζο κοίταξε προς το ντυσιμό του. Αλλά- καράμπα- το ντυσιμό του δεν ήταν εκεί. Ήταν εντελώς γυμνός. το μόνο που φορούσε ήταν η ζώνη με το εξάσφαιρό του και του καπέλο του. Κατα τ' άλλα, είχε απλά ξεχάσει να φορέσει τα ρούχα του.
Πανικός.
Η πρώτη αντίδραση του- όχι και τόσο εξελιγμένου- εγκεφάλου του, ήταν να δωσει εντολή να ανέβει όλο το αίμα στο κεφάλι του και να του δώσει μια απόχρωση του κόκκινου που κανείς δεν είχε ξαναδεί.
Η δεύτερη αντίδραση ήταν να κατεβάσει το ποτήρι του και να κρύψει ΜΕΣΑ σ' αυτό τα επίμαχα σημεία του κορμιού του.
Γύρισε αργά, πολύ αργά, προς τα τραπέζια ενώ συνέχισε να κρατάει το ποτήρι ανάμεσα στα πόδια του. Τους κοίταξε όλους στα μάτια και είδε την αγωνία τους για τη συνέχεια.
-Τι κοιτάτε ρε παιδιά? είπε. Πρώτη φορά βλέπετε άνθρωπο γυμνό?
Με το που τελείωσε τη φράση του, άρχισε να τρέχει προς την έξοδο. Καθώς έφτανε στην πόρτα όμως, δεν πρόσεξε το " κατά λάθος" τεντωμένο πόδι κάποιου "απρόσεχτου" θαμώνα. Εξαιτίας αυτού του ποδιού λοιπόν, έχασε την ισορροπία του, άνοιξε τη δίφυλλη πόρτα με το κεφάλι και σωριάστηκε στο χωματόδρομο (άουτς.........θυμάστε το ποτήρι?)
Ο Τζο σηκώθηκε παραπατώντας και σχεδόν κλαίγοντας από τον πόνο. Από το σαλούν ακούγονταν φωνές και γέλια.
Το ξενοδοχείο. Αυτό ήταν η σωτηρία του. Κούτσα- κούτσα, διέσχισε την απόσταση, κάτω από τα βλέμματα σχεδόν όλης της πόλης και όταν μπήκε στο δωμάτιο του μια λέξη μόνο περνούσε απ' το μυαλό του και του έκαιγε τα σωθικά:
ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ.